Toskana tarihi hakkında
Toskana zengin bir tarihe sahiptir. Elbette antik çağdaki Etrüsk ve Roma yönetimi tarafından şekillendirilmiştir, ancak çok az kişi, örneğin (Almanca konuşan) Habsburgların bir kolunun Toskana Büyük Düklerine 1737'den 1860'a kadar kesintiler sağladığını biliyor. Onların hükümdarlığı 1860 yılında Dördüncü Ferdinand'ın tahttan çekilmesiyle ve Sardunya-Piedmont Krallığı'nın Toskana'yı ilhak etmesiyle sona erdi. Sardunya Krallığı, sadece bir yıl sonra İtalya Krallığı'na dahil edildi.
Resim: Dördüncü Ferdinand, Toskana'nın son Büyük Dükü. Ondan sonra Büyük Dük unvanı Avusturya-Macaristan İmparatoru'na geçti.
Wikimedia Commons aracılığıyla Public Domain altında lisanslanmıştır - http://commons.wikimedia.org/wiki/File: FerdinandVierteToskana.jpg # / medya / Dosya: FerdinandVierteToskana.jpg
eski zamanlarda Toskana
MÖ 351 MÖ 1000. yüzyılda Romalılar, MÖ XNUMX'den beri hüküm süren Etrüsklerin ülkesi olan Etruria'yı ilhak etti. M.Ö. ülkeye yerleşti. Etrüsk kalıntıları bugün hala Toskana'nın her yerinde bulunabilir. Mesela burada bazı müzeler var. Grosseto şehrinin yakınında. İmparator Augustus döneminde bölgeye, bugünkü "Toskana" kelimesinin türetildiği "Tuscia" adı verilmiştir. Bugün Toskana'nın her yerinde hala bazı Roma kalıntıları var Toskana'daki termal banyolar 2000 yıl önce Romalılar tarafından zaten kullanılıyordu.
Orta Çağ'dan Habsburglara
Avrupa'nın diğer bölgeleri gibi, Toskana da Orta Çağ'da değişken bir dönem yaşadı. Batı Roma İmparatorluğu'nun çöküşünden sonra farklı yönetici evler değişti, sadece 1434'ten itibaren Medici'nin evi geldi (Floransa) Toskana tarihinde bazı siparişler. Ayrıca Toskana geçici olarak cumhuriyetlere (Floransa, Pisa, Siena, Arezzo, Lucca ve Pistoia). Medici'nin etkisi arttıkça Toskana önce bir dükalık, daha sonra da büyük bir dükalık oldu.
1738'de Medici ailesi sonunda yok oldu; Habsburg-Lorraine ailesinin bir kolu I. Francis yönetimini devraldı, ancak I. Francis'in mülkünü ciddi şekilde ihmal etmesi nedeniyle Toskana zarar gördü. Kıtlığın yanı sıra yüksek vergiler ve kötü yönetim de yoksulluğa yol açtı. Oğlu ve halefi, geleceğin İmparatoru Leopold II, sonunda Toskana'yı ekonomik ve politik olarak reform etmeyi başardı. Özellikle ilginç olan şey, onun hükümdarlığı sırasında Toskana'nın muhtemelen dünyada ölüm cezasını kaldıran ilk ülke olmasıydı. Kilisenin etkisi (Vatikan o zamanlar bugün olduğundan çok daha güçlü bir rol oynuyordu, haritaya bakın) Toskana'da da ciddi şekilde kısıtlanmıştı, ancak bu sadece muhafazakar çevrelerde onayla karşılanmadı.
Toskana Haritası 1825'ten Friedrich Wilhelm Spehr tarafından. O dönemde Toskana kuzeyde Parma ve Modena, doğuda ve güneyde Papalık Devletleri ile çevriliydi.
Harita, Ernst-Moritz-Arndt Greifswald Üniversitesi'ndeki Coğrafya ve Jeoloji Enstitüsü'nün nazik izniyle kullanıma sunuldu (greif.uni-egoswald.de).
Napolyon yönetimindeki Toskana ve İtalya Krallığı'na ilhakı
1799'da Fransız birliklerinin işgaliyle Habsburg yönetimi aniden sona erdi. Fransızlar bir “Etruria Cumhuriyeti” ilan etti ve bu da sonuçta Fransızları dışarı çıkaran bir halk ayaklanmasına yol açtı. Sadece bir yıl sonra Fransız birliklerinin geri dönmesiyle Napolyon, Toskana üzerindeki hakimiyetini sağlamlaştırdı ve bunun üzerine burayı önce İspanyol Bourbonlara verdi, ancak daha sonra kız kardeşine verdi. 1814'te III.Ferdinand yönetimindeki Habsburglar yönetimi devraldı. Toskana'nın kontrolünü yeniden ele geçirdi, ancak giderek Avusturya İmparatorluğu'na bağımlı hale geldi.
1859'da Avusturya, Fransız ve İtalyan (Sardunya-Piedmont) birlikleri tarafından mağlup edildi. Habsburg'lar buna karşı koyamadılar, bu yüzden son Habsburg Toskana Büyük Dükü Ferdinand IV, sonunda 1860'ta tahttan çekilmek zorunda kaldı. Sonuç olarak Toskana, Sardinya-Piedmont Krallığı'nın bir parçası oldu ve 1861'den itibaren, İtalya Birleşik Krallığı'nın bir parçası oldu; Floransa, 1870'te Roma'nın İtalyan birlikleri tarafından nihayet fethedilmesine kadar başkenti oldu. Fransız birlikleri tarafından fethedilen işgal edildi. Bununla birlikte özellikle dikkate değer olan şey, büyük dükalık unvanının sonuçta Avusturya İmparatorluğu'na ait olmasıdır. Toskana'nın nihayet Avusturya'dan ayrılması 1918'deki Birinci Dünya Savaşı'nın sonuna kadar mümkün olmadı.
20. yüzyılda Toskana
Toskana'nın geniş bölgeleri 20. yüzyılın ortalarına kadar yoksul kabul ediliyordu. Toskana neredeyse tamamen tarımla geçiniyordu; şu anda Toskana'nın ana gelir kaynağı olan ve birçok Toskana sakininin mevcut refahını borçlu olduğu turizm ancak 70'li ve 80'li yıllarda gelişti.
Ortakçılık sistemi (Mezzadria) ancak 1950'de sona erdi; bu, kiracıların artık gelirlerinin yarısını toprak sahibine vermek zorunda olmadığı anlamına geliyordu. Toskana'nın büyük bir bölümünü kaplayan son bataklık alanları da başarıyla kurutuldu. Bunlar geçmişte defalarca sıtma salgınlarına neden olmuştu. Ayrıca arazi onlar yüzünden kullanılamaz hale geldi. Ancak 70'li yıllara kadar kırsal kesimden göç, köylerin tamamının boş kalması anlamına geliyordu. Örneğin Toskana'dan pek çok insan misafir işçi olarak Amerika Birleşik Devletleri'ne göç etti veya Almanya'ya taşındı. Bazen nadasa bırakılan alanların İtalya'nın daha fakir bölgelerinden göç eden çobanlar tarafından bile kullanıldığı söyleniyor. Toskana mutfağının bazı spesiyaliteleri sadeliği nedeniyle hâlâ o zor günleri anımsatıyor.
Bu durum turizmle birlikte değişti, ancak 60'lardan bu yana şarap yetiştiriciliğinin artmasıyla da değişti. Bugün Toskana, Alman turistler için giderek daha “asil” bir adres haline geliyor, ancak çekiciliğini büyük ölçüde korudu.
Son güncelleme: 29.02.2024
